Enkelt søk | Nynorskordboka

Nynorskordboka 1 oppslagsord

substantiv hankjønn

eldste kjende mann i ei slekt eller slektsgrein;
ane (1 av hankjønn, ættfar;
til skilnad frå stammor
Døme
- stamfaren til slekta kom til Bergen i 1722;
- stamfaren til menneska levde i Afrika
(hann)dyr som (hus)dyr nedstammar frå
Døme
- den felles stamfaren til alle skjelpadder;
- oksen Tor er stamfar til halvparten av kyrne i bygda
i overført tyding: skapar, opphavsmann
Døme
- han er stamfaren til bluesen
i overført tyding: gjenstand eller fenomen noko har utvikla seg frå
Døme
- dette kameraet er stamfaren til dei moderne speilreflekskameraa