spon
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt spánn, spónn; samanheng med spade (1Tyding og bruk
- flis som er skoren ut av tre eller anna materiale
Døme
- det låg ein dunge spon under høvelbenken
- som etterledd i ord som
- høvelspon
- metallspon
- trespon
- treskive til taktekking;