ordinær
прикметник
Походження
gjennom fransk, frå latin ordinarius ‘ordna’; jamfør ordinereЗначення та вживання
- sedvanleg, regulær
Приклад
- halde ordinær generalforsamling;
- det ordinære toget går kl. 15
- som ikkje merkjer seg ut;middels, måteleg
Приклад
- ein høgst ordinær prestasjon