kvittere
kvittera
verb
Opphav
gjennom lågtysk, frå mellomalderlatin, opphavleg av latin quietus ‘roleg’; jamfør kvitt (3Tyding og bruk
- gje skriftleg prov for at noko er betalt eller motteke
Døme
- kvittere for ein sum
- gjere gjengjeld
Døme
- han kvitterte for gåva med ei takketale
Faste uttrykk
- kvittere ut
- få levert mot kvittering
- kvittere ut pengane
- gjere seg ferdig med
- kvittere ut ei sak