duge
duga
verb
Opphav
norrønt duga; samanheng med dyd og dyktigTyding og bruk
- vere dugande (2)
Døme
- dette duger ikkje stort
- treet duger ikkje til vyrke
- vere flink eller sterk nok, vere før (1, 1)
Døme
- duge til jobben
- greie (3, 2), kunne
Døme
- han dugde ikkje teie lenger