Nynorskordboka
grunne 2
grunna
дієслово
| інфінітив | теперішній | минулий | теперішній доконаний | імператив |
|---|---|---|---|---|
| å grunnaå grunne | grunnar | grunna | har grunna | grunn!grunna!grunne! |
| дієприкметник минулого часу | дієприкметник теперішнього часу | |||
|---|---|---|---|---|
| чоловічий / жіночий рід | середній рід | означена форма | множина | |
| grunna + іменник | grunna + іменник | den/det grunna + іменник | grunna + іменник | grunnande |
Походження
av grunn (1Значення та вживання
- byggje, basere
Приклад
- teorien grunnar på feiltolkingar
- stryke grunning (1, 2) på overflate for å klargjere for måling;gje grunnstrøk med måling
Приклад
- grunne golvet
Приклад
- grunne ein by
Фіксовані вирази
- grunne seg påha som årsak eller føresetnad;
byggje på, basere seg på- heile diskusjonen grunnar seg på ei misforståing