Nynorskordboka
grunning 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei grunning | grunninga | grunningar | grunningane |
Tyding og bruk
- det å grunne (2, 2)
Døme
- etter pussinga var det tid for grunning;
- grunning er viktig for eit godt resultat
- dekkjande lag av måling som ein fører direkte på underlaget, og som dannar eit grunnlag for dei neste strøka;
Døme
- vassbasert grunning;
- begynn med eit strøk med grunning