støvel
substantiv hankjønn
Opphav
mellomnorsk styfill, gjennom lågtysk; frå italiensk stivaleTyding og bruk
- høgt fottøy (som minst når over okla)
Døme
- eit par støvlar;
- gå i støvlar og regnklede;
- eitt-to, eitt-to, ein støvel og ein sko
- som etterledd i til dømes
- beksaumstøvel
- gummistøvel
- skistøvel
- slagstøvel
- i faste uttrykk
Faste uttrykk
- slå ned i støvlanedengje kraftig;
sigre fullstendig over - vere på støvlane, på ein støvelvere (lett) rusa