Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
4 treff

Nynorskordboka 4 oppslagsord

vante 2

vanta

verb

Opphav

norrønt vanta; samanheng med van-

Tyding og bruk

  1. vere borte;
    Døme
    • vante på vitet;
    • meg vantar ingenting
  2. Døme
    • det vantar ikkje på åtvaringar
Artikkelside

vant 2

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå lågtysk eller nederlandsk; samanheng med vinde (2

Tyding og bruk

  1. sett av vaierar eller tau som stør mast eller stong
    Døme
    • vant og stag held masta på plass
  2. vegg rundt ishockeybane
    Døme
    • slå pucken over vantet
Artikkelside

vevling

substantiv hankjønn

Opphav

frå nederlandsk, opphavleg ‘voven line’

Tyding og bruk

line som er spent ut mellom vanta (2 i ein rigg (1), og som blir brukt som stige
Artikkelside

saling 2

substantiv hokjønn

Opphav

frå nederlandsk

Tyding og bruk

  1. på seglskipsmast: ramme rundt skøyt, brukt som feste for vanta vidare oppover
  2. kvar av dei stativa som ein strekkjer snorer mellom for å vite kvar dei utstukne hjørna ligg i arbeid med tomt og grunnmur
Artikkelside