Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

vandrenyre

substantiv inkjekjønn eller hokjønn

Tyding og bruk

forskyvd nyre

vandre

vandra

verb

Opphav

frå lågtysk; samanheng med vinde (

Tyding og bruk

gå (roleg)
Døme
- vandre hand i hand
- i presens partisipp:
  sjå ut som eit vandrande juletre – vere fælt utspjåka
gå, fare frå stad til stad;
ferdast
Døme
- laksen vandrar;
- vandre frå stad til stad;
- vere ferdig til å vandre – budd til å døy
- ein vandrande fant
stadig flytte på seg
Døme
- birøktaren vandrar med kubane etter honningtrekket
- i fotball:
  vandrande spiss

Faste uttrykk

vandrande nyre
nyre som har forskyvd seg;
vandrenyre
vandrande ugras
fleirårig ugras som formeirar og spreier seg både med utløparar frå rota og med frø eller sporar;
rotugras
vandre ut
flytte til eit anna land;
utvandre;
emigrere