svelgje, svelge
svelgja, svelga
verb
Opphav
norrønt svelgja, svelgaTyding og bruk
- med ei muskelrørsle i svelget (2 føre mat, drikke eller liknande ned i matrøyret
Døme
- svelgje ei tugge
- halde att ein kjenslereaksjon, særleg gråt
Døme
- han svelgjer gråten i seg
- i overført tyding: bite i seg;finne seg i
Døme
- ho svelgde skamma
- brukt som adjektiv: botnlaus, gapande
Døme
- eit svelgjande djup