Avansert søk

Ett treff

Nynorskordboka 10 oppslagsord

stank

substantiv hankjønn

Opphav

lågtysk; av stinke

Tyding og bruk

sterk, vond lukt;
ill tev
Døme
  • kjenne stanken frå kloakken

stanke 1

stanka

verb

Tyding og bruk

lukte vondt;

stanke 2

stanka

verb

Opphav

norrønt stanka; samanheng med stynje

Tyding og bruk

puste tungt;

odør

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin

Tyding og bruk

Døme
  • det låg ein odør av roten fisk i lufta

brom 1

substantiv inkjekjønn

Opphav

av gresk bromos ‘stank, tev’

Tyding og bruk

kjemisk symbol Br

tev

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt þefr ‘tev, smak’

Tyding og bruk

  1. pust (1, ande(drag)
    Døme
    • dra, halde, miste teven;
    • ta teven frå nokon;
    • kjenne teven av noko(n) i nakken
  2. vêr, teft (av vilt)
    Døme
    • få teven av byttetsnuse opp, kome på spor av
  3. (vond) lukt, stank
    Døme
    • illtev;
    • råtev;
    • ein stram, roten tev

gys 1

substantiv hankjønn

Opphav

av gyse (1

Tyding og bruk

  1. luftstraum, gust

stinke

stinka

verb

Opphav

frå lågtysk

Tyding og bruk

  1. gje frå seg stank;
    lukte vondt;
    • stinke av sterk parfyme
  2. verke motbydeleg
    • sjølvros stinkar

fnugg

substantiv inkjekjønn

Opphav

frå dansk, jamfør norrønt fnykr ‘stank’; svensk fnyk ‘støvkorn’ og fnokk

Tyding og bruk

  1. liten, lett partikkel;
  2. Døme
    • ikkje fnugg av sanning

dunst

substantiv hankjønn eller hokjønn

Opphav

frå lågtysk; samanheng med dust (1

Tyding og bruk

  1. lukt, stank, eim
    Døme
    • dunst av våte klede;
    • dunst av klor
  2. i overført tyding: snev
    Døme
    • ein liten dunst av truverd;
    • ein dunst av noko som har vore