Avansert søk

Nynorskordboka 7 oppslagsord

respondere

respondera

verb

Tyding og bruk

gje respons;

svare

korrespondere

korrespondera

verb

Opphav

gjennom tysk og fransk, frå mellomalderlatin correspondere, av latin con- og respondere ‘svare’; jamfør ko-

Tyding og bruk

brevveksle
Døme
- dei korresponderte med folk frå heile landet
om samferdselsmiddel: gå slik at rutetidene høver saman
Døme
- bussen korresponderer med ferja
svare til kvarandre;
samsvare
Døme
- dette korresponderer dårleg med det du sa i går

Faste uttrykk

korresponderande medlem
medlem utan fulle rettar

flir

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

Tyding og bruk

det å flire;

lått (, 1), glis (, 1)

Døme

løyne ein flir;
respondere med ein lur flir

Faste uttrykk

tørke fliren av
få nokon til å bli alvorleg
tørk av deg fliret!

einvegs

adjektiv

Tyding og bruk

som går, verkar eller kan brukast berre éin veg

Døme

einvegs køyrebane;
kjøpe einvegs flybillett;
det vart sett opp to einvegs bomstasjonar

Faste uttrykk

einvegs kommunikasjon
kommunikasjon (2) der den eine parten kan sende språklege signal utan å ta imot respons, og andre partar kan motta signala utan å respondere;
einvegskommunikasjon
tradisjonelt teater er i stor grad einvegs kommunikasjon

einvegs kommunikasjon

Tyding og bruk

kommunikasjon (2) der den eine parten kan sende språklege signal utan å ta imot respons, og andre partar kan motta signala utan å respondere;

einvegskommunikasjon;

Døme

tradisjonelt teater er i stor grad einvegs kommunikasjon

respondent

substantiv hankjønn

Opphav

frå latin, av respondere ‘svare’

Tyding og bruk

person som svarer på spørsmål i meiningsmålingar eller liknande

einvegskommunikasjon

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

kommunikasjon (2) der den eine parten kan sende språklege signal utan å ta imot respons, og andre partar kan ta imot signala utan å respondere;

til skilnad frå tovegskommunikasjon