klister
substantiv inkjekjønn
Opphav
frå lågtysk; samanheng med klineTyding og bruk
- bindemiddel av stive
Døme
- fange fluger i klister
- seig skismurning
Døme
- smørje ski med klister
Faste uttrykk
- sitje i klisteretvere fanga;
vere i ein svært ugunstig posisjon- dei gjorde noko ulovleg, og no sit dei i klisteret