Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

juble

jubla

verb

Opphav

gjennom tysk jubeln, av jubilieren og mellomalderlatin jubilare, frå latin jubilum ‘rop, huiing frå gjetarane’; jamfør jubel

Tyding og bruk

rope og syngje av glede

Døme

juble over sigeren;
juble av glede

brukt som adjektiv
- eit jublande rop
brukt som adverb
- vere jublande glad

syngje, synge

syngja, synga

verb

Opphav

norrønt syngja, syngva

Tyding og bruk

lage tonar med røysta;
kvede (3
Døme
- synge ein song, ei vise;
- synge og juble;
- ho har gått og sunge i mange år – ho har teke undervisning i song;
- synge i eit kor;
- synge inn ei høgtid – byrje ei høgtid med song;
- alle song med;
- gå og synge på ein stubb
kvitre, spele
Døme
- fuglane song
- lage ein lyd som minner om song
  grashoppene song i enga
skifte mellom høge og låge tonar når ein taler
Døme
- nordlendingane syng slik når dei snakkar
klinge (2, ljome
Døme
- det song i stålet når hamaren råka
- smelle (2
  han slo i bordet så det song
- klukke, suse
  bekken song i sommarkvelden;
  det suste og song for øyra
dikte
Døme
- diktaren syng om naturen

Faste uttrykk

syngje føre
leie songen
syngje ut
seie det ein verkeleg meiner

tiljubla

adjektiv

Opphav

jamfør juble

Tyding og bruk

som blir hylla med jubel

Døme

ei tiljubla kunstutstilling;
tiljubla fotballspelarar

jubling

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

det å juble

Døme

ho høyrde jublinga frå tribunen

ovasjon

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk eller fransk; frå latin , av ovare ‘juble’

Tyding og bruk

jublande hylling

Døme

bli helsa med ovasjonar