Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

immanent

adjektiv

Opphav

av latin immanere ‘bli verande i’

Tyding og bruk

i filosofi: som ligg i sjølve naturen til ein ting og ikkje har opphav i noko utanfor;

ibuande

Døme

immanente eigenskapar

immanens

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

i filosofi: det at noko ligg i sjølve naturen til ein ting og ikkje har opphav i noko utanfor;

jamfør immanent