bende 2
benda
verb
Opphav
norrønt benda, opphavleg ‘forsyne med band’, av uttrykket benda boga ‘bøye (og setje band på) ein boge’; av band (1Tyding og bruk
- bøye (noko stivt) i boge eller spenn;tvinge, vri, bøye (kroppen, ein kroppsdel)
- presse, trykkje (på enden av ei våg (1, 1), eit spett og liknande)
Døme
- bryte og bende med spettet
- (kile, klemme seg fast og) ta imot;hefte, hindre, meinke (ei rørsle);gå tvert
Døme
- det bender imot