Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

vord 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt vǫrðr; truleg samanheng med varde ( og vare (

Tyding og bruk

overnaturleg vesen som etter folketrua følgjer eit menneske;
fylgje (1, 2), vardøger, verjeånd;
jamfør gardvord
Døme
- kvar manns vord
andletsdrag, utsjånad;
måte å te seg på
Døme
- ho har god vord med seg

vete 1

substantiv hankjønn

Opphav

norrønt viti; samanheng med vite

Tyding og bruk

om eldre forhold: bål som vart kveikt på fjelltoppar for å varsle om fiendar;

vardøger, vardyvle

substantiv inkjekjønn

Opphav

av varde (; samanheng med vord (

Tyding og bruk

i folketru: overnaturleg vesen som følgjer eller går føre eit menneske;

fylgje (, 2), vord (, 1)

vardeeld

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

bål av varde (, 2)

varde 2

varda

verb

Tyding og bruk

setje opp vardar (

Døme

varde opp ein stig

brukt som adjektiv:
- følgje ei varda rute i fjellet