veg
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt vegrTyding og bruk
Døme
- stikke ut, byggje veg;
- offentleg veg;
- privat veg;
- vegen mellom Bergen og Voss;
- byggjefelt med veg, vatn og kloakk
- køyrebane
- gå ut i vegen
- spor (1, far (2, 1)
- sjå vegane etter kyrne i åkeren
- ofte i overført tyding: rørsle, gang (mot eit mål)
Døme
- gå sin veg – gå bort;
- leggje hindringar i vegen – lage hindringar;
- kva er i vegen? – kva står på?
- om reise eller liknande:
- det bar(st) i veg(en);
- kome seg i veg(en);
- vere på veg heim;
- følgje eit stykke på veg;
- vere langt på veg samde – mykje godt, stort sett samde;
- noko på vegen – nokolunde;
- vere tre månader på veg – gravid i tredje månad
Døme
- kledeveg;
- matveg;
- i den vegen er han grei – i så måte, i det stykket
Faste uttrykk
- gå i veg medstarte på;
begynne med- gå i veg med store og kostesame prosjekt
- gå i vegenvere til hinders
- gå sine eigne vegarvere sjølvstendig
- ikkje gå av vegen forjamvel (gjere noko kritikkverdig)
- ikkje kome nokon vegstå fast; mislykkast
- ikkje vere av vegenvere bra, ha noko for seg
- lage veg i vellingafå arbeidet unna, greie godt opp
- leggje i vegfare av stad
- på god vegi god framgang
- rydde av vegenfjerne, ta livet av
- skaffe til vegarfå tak i
- ta på vegbli sint, fare opp (for noko)