Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 56 oppslagsord

tyrkisk 1

substantiv hankjønn eller inkjekjønn

Opphav

av tyrkisk (2

Tyding og bruk

  1. språk hovudsakleg brukt i Tyrkia
    Døme
    • studere tyrkisk
    • brukt i nøytrum:
      • snakke eit godt tyrkisk
  2. språkfamilie med språk som hovudsakleg blir brukte i Midt-Austen, Sentral-Asia og delvis i Aust-Europa

tyrkisk 2

adjektiv

Tyding og bruk

som gjeld Tyrkia og tyrkarar; jamfør tyrkar

Faste uttrykk

  • tyrkisk bad
    sveittedrivande bad i tørr luft;
    til skilnad frå dampbad

tyrkisk bad

Tyding og bruk

varmluftbad i tørr luft;
Sjå: tyrkisk

agglutinerande språk

Tyding og bruk

språk der (grammatiske) tydingselement blir lagde til ei fast ordstamme utan at denne forandrar seg;
til skilnad frå flekterande språk;
Døme
  • tyrkisk er eit agglutinerande språk

meze

substantiv hankjønn

Uttale

me´se

Opphav

gjennom gresk mezes og tyrkisk meze, frå persisk maza ‘smak’

Tyding og bruk

liten matrett, ofte servert fleire saman som eit fullt måltid;
jamfør tapas
Døme
  • meze er mykje mat, sjølv om det er smårettar;
  • mezear som fylte vinblad, pølser, hummus og ostar

bergamott

substantiv hankjønn

Uttale

bergamotˊt

Opphav

gjennom fransk, frå italiensk, av tyrkisk beg-armutu ‘prinsepære’; truleg blanda saman med namnet på byen Bergamo i Italia

Tyding og bruk

  1. samnemning på pæresortar med små, runde pærer
  2. tre som ber sitrusfrukter;
    Citrus bergamia
  3. frukt av bergamott (2)

pasja

substantiv hankjønn

Opphav

frå tyrkisk; opphavleg frå persisk

Tyding og bruk

om eldre forhold: ærestittel for høg tyrkisk embetsmann i Det osmanske riket

agglutinere

agglutinera

verb

Uttale

aglutineˊre

Opphav

frå latin ‘lime, feste til’

Tyding og bruk

  1. særleg om mikroorganismar og raude blodceller: klumpe seg saman

Faste uttrykk

  • agglutinerande språk
    språk der (grammatiske) tydingselement blir lagde til ei fast ordstamme utan at denne forandrar seg;
    til skilnad frå flekterande språk
    • tyrkisk er eit agglutinerande språk

kosakk

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom russisk; frå tyrkisk ‘eventyrar’

Tyding og bruk

  1. medlem av opphavleg ikkje-slavisk folkegruppe i det gamle Russland og Polen som seinare levde i militært organiserte samfunn
  2. før: kavalerist som var kosakk (1)

pallask

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom tysk; frå tyrkisk

Tyding og bruk

om eldre forhold: brei ryttarsabel