Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

tit

substantiv hankjønn

tite

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

liten fugl, særleg meis (2, 1)
- - fjelltit
  - talgtit
  - tertit
liten fisk, særleg halvvaksen aure eller laks

midlertidig

adjektiv

Opphav

gjennom bokmål; frå lågtysk, av middeler tit ‘i mellomtida’

Tyding og bruk

som gjeld ein kortare periode;

mellombels (1), førebels

Døme

ein midlertidig tilsett;
det er berre ei midlertidig løysing

brukt som adverb
- ordninga gjeld midlertidig;
- dei budde der berre midlertidig

boltit

substantiv hankjønn

Opphav

truleg av bol ( og tit

Tyding og bruk

fjellfugl med storleik som ein trost;

Charadrius morinellus

titing

substantiv hankjønn

Opphav

jamfør norrønt titlingr; av tit

Tyding og bruk

småfugl, sporv