Avansert søk

Nynorskordboka 4 oppslagsord

sjokkere

sjokkera

verb

Opphav

frå fransk; jamfør sjokk

Tyding og bruk

vekkje avsky eller oppsikt;

krenkje, støyte

Døme

bli sjokkert over noko;
framferda hans sjokkerte oss

brukt som adjektiv:
- den sjokkerte mannen;
- ei sjokkerande avgjerd
brukt som adverb:
- sjokkerande dårleg

skake

skaka

verb

kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt skaka

Tyding og bruk

føre eller rykkje fort att og fram eller opp og ned;
riste hardt
Døme
- huset skaka i stormen;
- ho tok guten i kragen og skaka han;
- fuglen skakar seg
humpe (1)
Døme
- skake av stad i ei kjerre
skremme opp;
sjokkere;
jamfør skakande
Døme
- opplevinga skaka henne

Faste uttrykk

skake opp
opprøre;
skremme opp;
jamfør oppskakande
åtaket skaka opp alle

forferde

forferda

verb

Opphav

av lågtysk vorveren, jamfør dansk forfærde; etterleddet samanheng med fare (

Tyding og bruk

skremme, støkkje, skake opp, sjokkere

Døme

bli forferda over vanstellet

ryste

rysta

verb

Tyding og bruk

skremme opp;

forferde, sjokkere

Døme

nyhenda rysta heile nabolaget;
hendinga rysta dei i grunnvollene;
dei vil berre ryste og provosere

brukt som adjektiv:
- han var djupt rysta over hendinga