Avansert søk

Eitt treff

Nynorskordboka 50 oppslagsord

rekning

substantiv hokjønn

Opphav

norrønt reikning; av rekne

Tyding og bruk

  1. det å rekne
    Døme
    • vere flink i rekning;
    • dei lærte rekning og skriving
  2. spesifisert og summert oversyn over godtgjersle for leverte varer og tenester;
    Døme
    • betale rekninga;
    • be om rekninga

Faste uttrykk

  • for eiga rekning
    • som ein sjølv betaler
      • eg kjøpte bilen for eiga rekning
    • som ein sjølv får ta ansvaret for
      • no snakkar eg for eiga rekning;
      • det innlegget får stå for hennar eiga rekning
  • for nokon si rekning
    i nokon sitt namn slik at vedkomande er ansvarleg for betalinga
    • pc-en vart kjøpt for arbeidsgjevaren si rekning
  • gjere rekning med
    rekne med;
    gå ut frå
    • vi kan ikkje gjere rekning med at dei kjem
  • halde rekning med
    følgje nøye med i
  • skrive rekning med gaffel
    ta grovt betalt
    • advokaten har skrive rekning med gaffel
  • strek i rekninga
    noko som går på tvers av planane;
    vonbrot
    • det var ein strek i rekninga at søknaden ikkje vart innvilga

skrive rekning med gaffel

Tyding og bruk

ta grovt betalt;
Døme
  • advokaten har skrive rekning med gaffel

halde rekning med

Tyding og bruk

følgje (nøye) med i;
Sjå: rekning

numerisk rekning

Tyding og bruk

rekning med tal, til skilnad frå bokstavrekning;
Sjå: numerisk

faktura

substantiv hankjønn

Opphav

gjennom fransk; frå latin facere ‘gjere’

Tyding og bruk

spesifisert rekning som kjøparen får samtidig med varene
Døme
  • skrive ut ein faktura;
  • betale fakturaer i nettbanken

racer, resar

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

  1. modell av sykkel, bil eller båt som gjer stor fart, ofte nytta i tevling
  2. person som er svært flink i noko
    Døme
    • vere ein rein racer i rekning

hotellrekning

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

rekning (2) for opphald på hotell
Døme
  • ho stakk frå hotellrekninga

a konto

adverb

Uttale

a konˊto

Opphav

av italiensk a conto ‘på rekning’

Tyding og bruk

etter uspesifisert rekning med estimert beløp
Døme
  • fakturere a konto;
  • betale straumen a konto

telje

telja

verb
kløyvd infinitiv: -a

Opphav

norrønt telja

Tyding og bruk

  1. slå fast kor mange einingar det er av noko i ei mengd (ved å peike eller nemne)
    Døme
    • telje bøkene i hylla;
    • telje pengarrekne saman
  2. halde tal på, rekning med
    Døme
    • telje trafikken på riksvegen;
    • telje dagane til jul;
    • dagane dine er taldedi tid er over, du skal snart døy
  3. nemne tal etter kvarandre i den rekkjefølgja dei står i talrekkja
    Døme
    • telje til ti
    • markere ved å nemne (ei stuttare rekkje) tal høgt
      • telje takta
  4. ha vekt, ha noko å seie, ha verdi
    Døme
    • gjere ein innsats som tel;
    • her er det berre makta som tel;
    • telje med i kulturlivet;
    • telje som den sprekaste i bygdabli rekna
  5. omfatte, vere på
    Døme
    • flokken tel sju dyr
  6. Døme
    • telje nokon til (el. frå) å reise
  7. i uttrykk:
    Døme
    • telje på knappanelure på om ein skal satse; vere uviss på kva ein skal gjere

Faste uttrykk

  • telje med
    bli rekna med, bli tillagd vekt; vere av verdi
  • telje over
    telje for å kontrollere

knuteskrift

substantiv hokjønn

Tyding og bruk

om eldre forhold: system av knutar på snorer, brukt i rekning og bokføring, særleg i det gamle Inkariket;