Gå til hovedinnhold
Tilgjengelighet
ordbøkene.no, Bokmålsordboka og Nynorskordboka

Avansert søk

Enkelt søk
Om avansert søk
3 treff

Nynorskordboka 3 oppslagsord

imponere

imponera

verb

Opphav

frå latin ‘setje, leggje i, på, narre’

Tyding og bruk

gjere sterkt inntrykk på;
fylle med beundring og respekt;
jamfør imponerande
Døme
  • imponere nokon;
  • bli imponert av noko;
  • eg er imponert over spelarane
Artikkelside

dugnadsvilje

substantiv hankjønn

Tyding og bruk

vilje til å jobbe dugnad;
Døme
  • ho er imponert over dugnadsviljen som blir vist
Artikkelside

beundre

beundra

verb

Uttale

beunˊdre

Opphav

frå tysk; jamfør undre (2

Tyding og bruk

  1. vere imponert over;
    sjå på med vyrdnad
    Døme
    • beundre den nye kjolen;
    • vi beundra roa og styrken dei viste
  2. sjå opp til;
    Døme
    • idrettsheltar blir beundra
    • brukt som adjektiv
      • beundrande blikk
Artikkelside