blank
adjektiv
Opphav
frå lågtysk ‘skinande kvit’; samanheng med blakkTyding og bruk
- om luft, himmel og liknande: lys, klar
Døme
- blank himmel;
- midt på blanke dagen
- glatt, skinande
Døme
- ein blank buksebak;
- ein blank spegel;
- bli blank i auga av glede
- om væske: ublanda, klar
Døme
- ein blank drope
- som ikkje er til å misforstå;tydeleg
Døme
- blank løgn;
- få blankt avslag
- brukt som adverb
- nekte blankt
- saman med tal: utan desimal
- 100-meteren gjekk på 10 blank
- om papir: som det ikkje er skrive eller prenta på
Døme
- to røystesetlar var blanke;
- legg inn ei blank linje
- utan kunnskapar
Døme
- vere heilt blank i eit fag
Faste uttrykk
- blanke ark
- ark utan påskrift, teikningar eller anna
- ei notatblokk med blanke ark
- i overført tyding: nye moglegheiter
- begynne, starte med blanke ark
- blanke våpen
- stikk- og hoggvåpen til å bruke i nærstrid
- ærlege, heiderlege middel
- kjempe med blanke våpen i media
- gje blanke iikkje bry seg
- levere blanktlevere ei oppgåve utan å ha svart på ho
- stemme blanktlevere stemmesetel utan å ha merkt av for ein av valmoglegheitene
- trekkje blankt
- dra sabelen, sverdet e l or slira
- vise fiendtleg innstilling;
gå til åtak verbalt