Avansert søk

Nynorskordboka 5 oppslagsord

beskjeden

adjektiv

Uttale

beskjeˊden

Opphav

gjennom bokmål; frå lågtysk

Tyding og bruk

audmjuk, atterhalden, fordringslaus;
sjenert
Døme
- eit beskjedent barn
liten, låg (2
Døme
- eit beskjedent utbyte

beskjed

substantiv hankjønn eller hokjønn

Uttale

beskjeˊ

Opphav

gjennom bokmål; av lågtysk bescheit, av bescheden ‘skimte’

Tyding og bruk

bod, melding, ordre
Døme
- gå med beskjed;
- sende beskjed;
- få beskjed om å møte med ein gong
kjennskap, greie (1
Døme
- vite beskjed om noko
god skikk, orden;
fynd
Døme
- gjere, seie noko med beskjed

Faste uttrykk

gje, seie beskjed
- gje opplysning;
  informere
- seie (nokon) si ærlege meining

stillferdig

adjektiv

Tyding og bruk

utan bråk;
stillfarande (1)
Døme
- ein vakker og stillferdig film
- brukt som adverb:
  kome stillferdig inn i rommet
beskjeden (1), tilbakehalden;
stillfarande (2)
Døme
- ho var ei venleg og stillferdig dame

stillfarande

adjektiv

Tyding og bruk

som ikkje bråkar;
som fer stilt fram og ikkje lagar oppstyr
Døme
- ei stillfarande plate
- brukt som adverb:
  kome stillfarande inn i rommet;
  det gjekk stillfarande og fint føre seg
beskjeden (1), spaklynt
Døme
- vere fåmælt og stillfarande

sjølvutslettande

adjektiv

Tyding og bruk

som er svært beskjeden;

som held seg heilt i bakgrunnen;

som tek så mykje omsyn til andre at ein sjølv blir nærmast usynleg