Avansert søk

Nynorskordboka 2 oppslagsord

verb

aproprireˊre

av latin ad ‘til’ og proprius ‘eigen, personleg’

eigne til seg, gjere til sitt eige;

særleg i kunsthistorie: bruke element frå verk av andre

substantiv hankjønn

apropriasjoˊn

frå latin; av appropriere

det å gjere noko som tilhøyrer andre, til sitt eige;

kulturell appropriasjon
det å ta noko frå ein kultur og setje det inn i ein anna;
oftast brukt når personar som tilhøyrer ein kulturell majoritet, tek i bruk element frå ein kulturell minoritet