vitnesbyrd
substantiv inkjekjønn
Opphav
jamfør norrønt vitnisburðr; eigenleg ‘vitneutsegn som blir boren fram’Tyding og bruk
- fråsegn, utsegn bygd på personleg kjennskap
Døme
- kome med eit vitnesbyrd;
- rangt vitnesbyrd
- i religiøst mål: vedkjenning frå truande