stand 1
substantiv hankjønn
Opphav
av stå (3Tyding og bruk
- det å stå (i ei viss stode)
Døme
- elgen fekk stand – elgen stogga for hunden
- òg i sms som
- barometerstand
- fruktstand
- fråstand
- motstand
- påstand
- vass-stand
Døme
- leve i ugift stand
- òg i sms som
- frøkenstand
- ungkarsstand
- sosial rang
- i hennar stand og stilling;
- gifte seg under sin stand
Faste uttrykk
- halde standstå fast, greie påkjenninga
- setje, gjere i standfå i orden, reparere
- stelle i standlage til
- vere i stand tilgreie, makte