sig
substantiv inkjekjønn
Opphav
norrønt sig; av sigeTyding og bruk
- det å sige (gli, skri, strøyme seint)
Døme
- vere, kome i sig(et) – i fart, i gang
- vatn eller liknande som sig (inn, ut);stad der noko sig eller har sige (inn, ut)
Døme
- bekkesig;
- vassig
- lite søkk;lita lægd