knekk 1
substantiv hankjønn
Tyding og bruk
- det å knekke (1 eller knekkje;det å bli knekt
Døme
- få ein knekk i knea
- vinkelforma bøyg
Døme
- ein knekk på kurva
- sprekk, rivne
Døme
- glaset har fått ein knekk
- fysisk eller psykisk skade etter stor påkjenning, ulykke eller liknande
Døme
- få seg ein knekk for livet
- som etterledd i ord som
- helseknekk
- hard karamell av mellom anna smelta sukker
Faste uttrykk
- ta knekken pågjere det av med;
få has på