klient
substantiv hankjønn
Opphav
gjennom tysk; frå latin cliens ‘avhengig person’Tyding og bruk
- person som mot betaling får hjelp av advokat, lege eller liknande
- person som får hjelp frå det offentlege
- som etterledd i ord som
- sosialklient
- i iT: program eller datamaskin som via eit nettverk får tilgang til data og tenester på ein server