finger
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt fingr; truleg samanheng med femTyding og bruk
- kvar av dei fem rørlege lemene på handa
Døme
- fryse på fingrane;
- knipse med fingrane
- del for finger (1) på vott eller vante
Døme
- strikk fingeren ferdig og fell av
Faste uttrykk
- brenne fingranefå seg ein lærepenge
- få fingrane ifå tak i
- få ut fingerenkome i gang;
få opp farten - ha ein finger med i speletvere med, verke inn
- ha grøne fingrarvere flink med plantestell
- ha lange fingrarvere tjuvaktig
- halde fingrane av fatethalde seg unna
- ikkje leggje fingrane imellomikkje vere nådig
- dei legg ikkje fingrane imellom i rapporten
- ikkje lyfte ein fingerhalde seg heilt passiv
- partiet vil ikkje lyfte ein finger for den saka
- krysse fingrane forynskje hell for
- kunne på fingranemeistre på rams;
kunne utanåt - setje fingeren påpeike på, stanse ved (for å kritisere)
- her var det lite å setje fingeren på
- sjå gjennom fingrane medla passere (ustraffa)
- stikke fingeren i jorda og lukte kvar ein erfinne ut kva stode ein er i, og handle etter det
- telje på fingrane
- telje ved hjelp av fingrane
- vege att og fram, vere uviss
- vise fingerenstikke langfingeren i vêret (som teikn på vanvørdnad eller sinne)