Nynorskordboka
allmenn, ålmenn
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| allmenn | allment | allmenne | allmenne |
| ålmenn | ålment | ålmenne | ålmenne |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| () | () | () |
| ålmennare | ålmennast | ålmennaste |
Opphav
norrønt almennr; innverknad frå tysk (all)gemein ‘felles for alt, alle’Tyding og bruk
- felles, sams for alt, alle;som gjeld alle
Døme
- allmenn verneplikt;
- allmenn røysterett
- som gjeld (heile) samfunnet;offentleg
Døme
- saka har allmenn interesse;
- det er eit allment ynske
- brukt som adverb:
- det er allment kjent
- som gjeld utan unntak;universell
Døme
- allmenne sanningar;
- ei heilag, allmenn kyrkje