Nynorskordboka
vægje
vægja
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å vægjaå vægje | vægjer | vægde | har vægd | væg! |
| har vægt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| vægd + substantiv | vægd + substantiv | den/det vægde + substantiv | vægde + substantiv | vægjande |
| vægt + substantiv | ||||
Opphav
norrønt vægja(st), av vægr ‘som vil halle snart til den eine og snart til den andre sida’; samanheng med vege (2Tyding og bruk
gje etter, gje seg, vike for
Døme
- ho vægde ikkje for dei;
- dei vægde ikkje vêr