Nynorskordboka
turné 1, turne
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein turne | turneen | turnear | turneane |
| ein turné | |||
| turnéen | turnéar | turnéane | |
Uttale
turneˊOpphav
fransk; eigenleg perfektum partisipp av turnereTyding og bruk
reise som kunstnar(ar), talar(ar), idrettsfolk eller liknande gjer for å vere med på tilskipingar fleire ulike stader
Døme
- foredragsturné;
- koret reiste på turné til USA