Nynorskordboka
brak
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit brak | braket | brak | braka |
Opphav
norrønt brak; som førsteledd frå svenskTyding og bruk
- sterk og knakande lyd av noko som fell, eksploderer eller liknande;braking;
Døme
- velte bordet med dunder og brak;
- ho vakna av bulder og brak oppe i fjellsida;
- isen brast med knak og brak
- brukt som førsteledd i samansetningar: med kraftig verknad;i ord som braknederlag, braktap, braksiger og brakval
Faste uttrykk
- med eit brak
- med høg lyd
- slå døra igjen med eit brak
- i overført tyding: brått og ettertrykkeleg
- vakne med eit brak;
- ein forfattar som slo gjennom med eit brak