Nynorskordboka
telefon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein telefon | telefonen | telefonar | telefonane |
Opphav
gjennom engelsk, frå fransk; av tele- (1) og -fon (1Tyding og bruk
- apparat til å ta imot og sende lyd eller tale over lengre avstandar;
Døme
- felttelefon;
- hustelefon;
- mobiltelefon;
- leggje inn, få telefon;
- det ringjer i telefonen;
- telefonen ringjer;
- ta telefonen;
- snakke i telefonen
- anlegg med leidningsnett og stasjonar for overføring av lyd eller tale over lengre avstandar;
Døme
- trådlaus telefon;
- staden hadde nyleg fått telefon
- samtale i telefon (1);
Døme
- ta, tinge, vente på ein telefon