Nynorskordboka
syne 2
syna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å synaå syne | syner | synte | har synt | syn! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| synt + substantiv | synt + substantiv | den/det synte + substantiv | synte + substantiv | synande |
Opphav
norrønt sýna av sýnn adjektiv ‘synleg, tydeleg’Tyding og bruk
Døme
- syn meg kniven din;
- ho synte dei rundt i byen;
- syne ei prøve på noko;
- syne mot og gløggskap;
- ikkje våge å syne seg utandørs;
- ein arbeidskar som det syner etter – som får unna arbeidet;
- syne fram
- refleksivt:
- merka synest ikkje lenger – merka er borte
- klarleggje, lære frå seg;
Døme
- syne samanhengen mellom nynorsken og dialektene;
- det vil snøgt syne seg korleis det går