Nynorskordboka
stensil
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein stensil | stensilen | stensilar | stensilane |
Opphav
frå engelsk, av gammalfransk estenceler ‘glime’; av latin scintilla ‘gneiste’Tyding og bruk
- vokspapir til å maskinskrive tekst på som skal mangfaldast
- avtrykk laga med stensil (1)
Døme
- dele ut ein stensil til elevane