Nynorskordboka
slokne
slokna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å sloknaå slokne | sloknar | slokna | har slokna | slokn!slokna!slokne! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| slokna + substantiv | slokna + substantiv | den/det slokna + substantiv | slokna + substantiv | sloknande |
Opphav
norrønt slokna, av slokkinn; jamfør sløkke (1Tyding og bruk
- slutte å brenne eller lyse
Døme
- bålet slokna;
- det sloknar i omnen;
- gatelyktene har slokna
Døme
- stjerna slokna
- miste gløden
Døme
- auga slokna
- i overført tyding: sovne
Døme
- dei gjekk til sengs og slokna fort
- i overført tyding: slutte å leve;
Døme
- ho slokna etter eit langt sjukeleie
- stanse, stogge;gå i stå
Døme
- motoren slokna