Nynorskordboka
skuldgi, skuldgje, skuldgjeve, skyldgi, skyldgje, skyldgjeve
skuldgjeva, skyldgjeva
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å skuldgi | skuldgir | skuldgav | har skuldgitt | skuldgi! |
| å skuldgje | skuldgjev | har skuldgjeve | skuldgje! | |
| å skuldgjevaå skuldgjeve | skuldgjev! | |||
| å skyldgi | skyldgir | skyldgav | har skyldgitt | skyldgi! |
| å skyldgje | skyldgjev | har skyldgjeve | skyldgje! | |
| å skyldgjevaå skyldgjeve | skyldgjev! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| skuldgitt + substantiv | skuldgitt + substantiv | den/det skuldgitte + substantiv | skuldgitte + substantiv | skuldgivande |
| skuldgjeven + substantiv | skuldgjeve + substantiv | den/det skuldgjevne + substantiv | skuldgjevne + substantiv | skuldgjevande |
| skyldgitt + substantiv | skyldgitt + substantiv | den/det skyldgitte + substantiv | skyldgitte + substantiv | skyldgivande |
| skyldgjeven + substantiv | skyldgjeve + substantiv | den/det skyldgjevne + substantiv | skyldgjevne + substantiv | skyldgjevande |