Nynorskordboka
skrik
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit skrik | skriket | skrik | skrika |
Tyding og bruk
det å skrike (2, 1);
lyd av skriking
Døme
- skrik og skrål;
- setje i eit skrik
- som etterledd i ord som
- fugleskrik
- ungeskrik
Faste uttrykk
- mykje skrik og lite ull
- mykje strev utan nyttig resultat
- mykje oppstyr utan særleg grunnlag
- siste skriknyaste moten
- rysjar og volangar er siste skrik frå Paris