Nynorskordboka
moro 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei moro | moroa | moroer | moroene |
Opphav
av mot (1 og ro (2Tyding og bruk
Døme
- dans og moro;
- for moro skuld;
- gjere noko på moro;
- finne på moro;
- det vart brått slutt på moroa
Faste uttrykk
- ha moro av
- tykkje at noko eller nokon er komisk
- ha lyst til eller interesse av
- eg skulle ha moro av å prøve
- vere med på moroavere med på alt som går føre seg;
ta det som følgjer med- han er alltid med på moroa;
- dei vart med på moroa