Nynorskordboka
befalingsmann
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein befalingsmann | befalingsmannen | befalingsmenn | befalingsmennene |
Tyding og bruk
i organisasjon med strengt hierarki, til dømes Forsvaret: person som har stilling som er tillagt ansvar for å leie og befale;