Nynorskordboka
krage 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein krage | kragen | kragar | kragane |
Opphav
frå mellomnorsk kragi ‘halskrage på rustning’; frå lågtyskTyding og bruk
- laus eller fastsydd kant på klesplagg rundt halsen
- som etterledd i ord som
- skjortekrage
- trøyekrage
Døme
- stå på preikestolen i kappe og krage
- noko som liknar på ein krage (1, 1);
- som etterledd i ord som
- pipekrage
Faste uttrykk
- ta i kragenta (nokon) i nakken, irettesetje