Nynorskordboka
kabal
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein kabal | kabalen | kabalar | kabalane |
Opphav
gjennom fransk cabale; frå hebraisk kabbala opphavleg ‘tradisjon, overlevering’Tyding og bruk
- kortspel for éin person der målet er å leggje alle korta i ei viss rekkjefølgje
Døme
- leggje kabal
- i overført tyding: innvikla situasjon som ein må ordne opp i
Døme
- den vanskelege lokalpolitiske kabalen
Faste uttrykk
- få kabalen til å gå opp
- lykkast i å fullføre kabalen slik at alle korta ligg i ei viss rekkjefølgje
- ordne opp i ein samansett og innvikla situasjon
- slutte i jobben for å få kabalen til å gå opp heime