Nynorskordboka
jage
jaga
verb
kløyvd infinitiv: -a
infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
---|---|---|---|---|
å jagaå jage | jagar | jaga | har jaga | jag!jaga!jage! |
perfektum partisipp | presens partisipp | |||
---|---|---|---|---|
hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
jaga + substantiv | jaga + substantiv | den/det jaga + substantiv | jaga + substantiv | jagande |
Opphav
seint norrønt jaga (dýr); av lågtysk jagenTyding og bruk
- vere på jakt etter;forfølgje
Døme
- dei drog til fjells for å jage rein;
- politiet jagar bandittane
- brukt som adjektiv
- eit jaga offer
- skysse av stad;
Døme
- jage buskapen på beite;
- jage nokon på dør
- vere i sterk fart;fare fort
Døme
- jage av stad
- brukt som adjektiv
- eit jagande tempo
Faste uttrykk
- jage oppdrive eller skremme ut frå skjulestad;
støkkje (1)- jage opp ein hare
- jage pådrive fram;
skunde seg- jage på hesten;
- ho treiv øks og sag og jaga på