Nynorskordboka
invitasjon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein invitasjon | invitasjonen | invitasjonar | invitasjonane |
Opphav
frå latin , av invitare; jamfør invitereTyding og bruk
Døme
- han sa ja til invitasjonen
- kort eller liknande med invitasjon (1)
Døme
- invitasjonen kom i postkassa