Nynorskordboka
instrument
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit instrument | instrumentet | instrument | instrumenta |
Opphav
av latin instrumentum ‘utstyr, reiskap’, av instruere ‘byggje, ordne, skipe, undervise’; jamfør instruereTyding og bruk
- finare verktøy, reiskap eller apparat
Døme
- kirurgiske instrument;
- instrumenta i kontrollrommet var plasserte på ei tavle
- i overført tyding: middel eller reiskap for å nå eit resultat
Døme
- språket er eit instrument for tanken
- innretning til å lage musikk med;
Døme
- spele fleire instrument